شماره روزنامه ۶۴۵۵
|

اخبار غیر فعال ها

    سه‌شنبه، ۲۰ آبان ۱۴۰۴
  • چرا دولت از ۱۱۰ هزار‌ میلیارد تومان درآمد وارداتی گذشت؟

    روزنامه شماره ۶۴۳۳

    واردات خودرو در تعلیق

    دنیای اقتصاد: به روزهای پایانی دومین ماه از پاییز نزدیک می‌شویم، این در شرایطی است که بازار خودرو همچنان چشم‌انتظار تصمیمی روشن درباره واردات خودرو است.
  • پیامدهای اقتصادی خلق ظرفیت‌های غیرواقعی در اقتصاد ایران چیست؟

    روزنامه شماره ۶۴۳۳

    از حمایت تا فرسایش مزیت

    اقتصاد ایران در دهه‌های اخیر نموداری از تناقض‌ها و شکنندگی‌های در هم تنیده را نشان می‌دهد؛ در ظاهر سازه‌ای بزرگ و جامع که با نیروهای سیاسی و منابع طبیعی تقویت شده و در باطن شبکه‌ای از رانت، قیمت‌گذاری دستوری و ناترازی‌های نهادی که پایه‌های پایدار تولید و رقابت را فرسایش داده است.
  • جنگ‌های ایران و روم

    روزنامه شماره ۶۴۳۳

    کتیبه پیروزمند

    اسارت والرین، امپراتور روم (حکومت: ۲۵۳–۲۶۰ م)، توسط شاپور اول (حکومت: حدود ۲۴۰–۲۷۰ م)، پادشاه ساسانی، یکی از مهم‌ترین رویدادهای قرن سوم میلادی است که نشانگر اوج قدرت ایران ساسانی در برابر امپراتوری روم است.
  • رونمایی از زانو زدن امپراتور روم در مقابل شاپور ساسانی

    روز جمعه ۱۶ آبان ۱۴۰۴ از مجسمه «زانو زدن والریانوس امپراتور روم در مقابل شاپور ساسانی» در میدان انقلاب اسلامی تهران رونمایی شد. این مجسمه بیش از هفت متر ارتفاع دارد، از فایبرگلاس ساخته شده و طی سه ماه طراحی و اجرا شده است.
  • چرا سریال‌های قدیمی همچنان محبوب هستند؟

    روزنامه شماره ۶۴۳۳

    و همچنان «هزار دستان»

    سریال «هزاردستان» ساخته علی حاتمی برای چندمین بار روی آنتن تلویزیون رفته و در این روزها همچنان طیف وسیعی از مخاطبان را ترغیب به تماشایش در شبکه آی‌فیلم می‌کند. این در حالی است که صداوسیما در سال‌های اخیر به‌شدت در بحث سریال‌سازی ناموفق بوده و با بودجه‌های هنگفت نتوانسته اثر قابل‌قبول و راضی‌کننده‌ای تولید کند و از این رو بازپخش سریال‌های قدیمی همواره با اقبال عمومی روبه‌رو می‌شود.
  • «معتادان به‌کار» که نیروی محرکشان ترس از «کافی نبودن» است چه بلایی سر تیم‌ها می‌آورند؟

    روزنامه شماره ۶۴۳۳

    خطر «سوپرموفق‌های ناامن»

    «مت» بیشتر از همکارانش کار می‌کرد و در نردبان شغلی زیادی بالا رفته بود. منظور از زیادی این است که به درجه‌ای رسیده بود که دیگر به سود هیچ‌کسی به جز «ایگوی ناامنش» نبود.